Al Şu Canımı Rabbim
Söylemişti yârine sensizlik bana zulüm
Sana kavuşamazsam erken gelir bak ölüm
Bırakma ellerimi gitme yanımda gülüm
Boşlukta kaldı eli umutlar bir bir soldu.

Verdiler başkasına Serap'a söz kestiler
İçine çöreklendi dinmeyen derin sızı.
Lal kesildi dilleri ahbapları sustular
Ebediyen kaybetti aşık olduğu kızı.

Fakirlik başa bela yenemedi kaderi
Eksilmedi içinden her gün arttı kederi
Üç beş altınmış demek bir sevdanın ederi
Derdine ortak oldu duvarda duran sazı.

Tele dokunan mızrap yüreğinde ok oldu
Kayboldu tüm hevesi umutları yok oldu
Anlatmadı derdini soranları çok oldu
Bir tek Serap olmuştu ağzından çıkan sözü.

Aylar sonra görmüştü evlerinin önünde
Yabancı biri vardı sevdiğinin yanında
Sanki zehir dolandı o an bütün kanında
Kor ateşlerde kaldı yâr diye yanan özü.

Dedi; görmesin gözüm başkasının kolunda
Derman kalmadı artık yarattığın kulunda
Al şu canımı Rabbim bu sevdanın yolunda
Sanki pınar olmuştu ağlayan iki gözü...
Safiye Samyeli