MAHSER
Gönlümün sarayında hazırdı köşküm sana
Son nefesime kadar bitmezdi meşkim sana
Ananın sütü gibi helaldi aşkım sana
Harabenin içinde yatırdın ya sevdamı
Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Oturup konuşmuştuk karşılıklı bu yazın
Evimiz olacaktı kavuşacaktık güzün
Suç senin kabul et böyle değildi sözün
Yalan denen denizde batırdın ya sevdamı
Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Vatanım kadar yakın gurbet kadar ıraktın
Ellere rahmet oldun bana her gün kuraktın
Ne sahip çıktın aşka ne peşimi bıraktın
Bile bile bu hale getirdin ya sevdamı
Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Her gidiş gelişinde sana kucak açarken
Sarılıp da boynuma sevincinden uçarken
Dolulara tutuldun yağmurlardan kaçarken
Yosunsuz taşa gardaş ettirdin ya sevdamı
Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı
Sevmedin diyemem sevmeyenler ağlamaz

Yas tutmaz aylarca karaları bağlamaz
Taşmaz ki Fırat gibi köpürüp de çağlamaz
Manşet yaptın ellere yetirdin ya sevdamı
Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Neydi vuslata engel sıra sıra dağlar mı?
Örf, adet, töre mi ölüler mi sağlar mı?
Neydi Allah aşkına kafanda ki ağlar mı?
Elinin tersi ile ittirdin ya sevdamı
Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Samyeli’yim eserim senden uzak dağlarda
Çerçevesiz resmine bakar, bakar ağlarda
Dolaşırım zannetme sevda kokan bağlarda
Bir gururun uğrunda bitirdin ya sevdamı
Mahşere taşırım ben bu ahretlik davamı

Safiye Samyeli