Savaşın Çocukları
Dört yanı kan kokuyor yokluk ise cabası
Suçlarını bilmiyor savaşın çocukları
Sıcak bir aş görmüyor sırtında yok abası
Boşuna yaş silmiyor savaşın çocukları

Kiminin sağ bacağı kiminse sol kolu
Şarapnele yapışmış gözleri keder dolu
Zalimlerin elinde çizilmiş kader yolu
Huzur ile dolmuyor savaşın çocukları

Tahtadan bacağına ana gibi sarılmış
Acıyarak bakana yüreğinden kırılmış
Konuşmuyor dilleri kaderine darılmış
Neşe ile gülmüyor savaşın çocukları

Yerle yeksan edilmiş evlerinde baca yok
Anaları dul kalmış başlarında koca yok
Okul yüzü görmüyor sınıfında hoca yok
Derslerine gelmiyor savaşın çocukları

Küçücük bedenlere ağır yükler yüklenmiş
Bitmeyen dertlerine yüzlerce dert eklenmiş
Kimisi darbe görmüş kimisi iteklenmiş
Zevkle ekmek bölmüyor savaşın çocukları

Bu dünyada gülmesin kaderimi yazanlar
Cennet yüzü görmesin huzurumu bozanlar
Yaşar iken dünyada bize mezar kazanlar
Ahdan geri kalmıyor savaşın çocukları

Atlas libas içinde giydirip de kuşatsan
Camdan saraya katsan paşa gibi yaşatsan
Sevdiği oyuncakla çevresini donatsan
Yaşamdan zevk almıyor savaşın çocukları

Feryadları eritir başı yüce dağları
Barut altında geçer süt kokulu çağları
Özürlü yaşayacak geri kalan sağları
Sürünüyor ölmüyor savaşın çocukları
Safiye Samyeli