ASKIN FAY HATTI
Ben çoktan kaybettim,
Aşka olan inancımı.
Sildim attım,
Aynaya aks eden süretini.
Aşkmış
Sevdaymış
Efsaneymiş,
Bir bavula basıp
Tavan arası kaldırdım hepsini.

Beni bana bırak.
Bırak soldurma iğde kokulu düşlerimi
Kirletme artık ruhumdaki,
En mahrem hüçrelerimi.

Sen yalancı baharın yaban gülü! !
Ebem kirmanı gibi döndürme başımı.
Girme kanıma,
Yokluğunda yaşadım ben,
Torosların keskin soğuğunu.
Beni bana bırak.
Ve çek git!
Çek git artık geldiğin iklimlere.
Yokluğunla dalaştığım gecelerde,
Gelip davetsiz girme düşlerime.

// Gönül topraklarımı yıkadı
Rahmet yağmurlarım
Miladı taşıyan güneşin rahmetiyle,
Yeniden doğdum.
Küflenmiş yaslarımı akıtıp yüreğime,
Kendimi Ementü,nün kollarına bıraktım //

Çelikten bir perde çektim,
Senli hülyalara düşlere.
Dönüşü olmamalı insanın,
Demir aldığı rıhtımlara.
Hadi yükle heybeni omzuna,
Boş yere bekleme.
Koptu aşkın fay hatları.
Katlamaz bu yürek,
Bir kez daha,
Sekiz nokta dört şiddetinde bir depreme...

Safiye Samyeli