Papatya
Baharın müjdecisi Nisan ayının gülü
Bağ bahçe tarlaların incecik narin tülü
Arılar kanat çırpıp senden alırken balı
Marifetli ellerde başlara taç olansın
Söylesene papatya sen nasıl bir yalansın

Gönüllerde taht kuran sarı beyaz renginle
Galip gelirsin her dem lale ile cenginde
Nazın da bir başkadır kokun da ahengin de
Aşka âşık kulların gönlünde var olansın
Söylesene papatya sen nasıl bir yalansın

Her yaprağına umut bağlayan âşıklar var
Acaba ile yürek dağlayan âşıklar var
Belki de için için ağlayan aşıklar var
Aşıkların gönlüne farklı maya çalansın
Söylesene papatya sen nasıl bir yalansın

Seviyor sevmiyordu diye başlar cümleler
Düğümlenir boğazlar eksik kalır tümceler
Dile gelmez feryatlar, fayda vermez heceler
Aşıkların elinde yaprak yaprak solansın
Söylesene papatya sen nasıl bir yalansın

Sevmiyor dediğinde arayı açıyorsun
Aşıkların gönlüne gam keder saçıyorsun
Tutuşturup kavgaya usulca kaçıyorsun
Yaprakların bitince sende yalnız kalansın
Söylesene papatya sen nasıl bir yalansın

Çıkmayacaksa eğer sende bakılan fallar
Vuslat haberin yoksa kavuşmaz ise kullar
Samyeli der kurusun sana can veren dallar
Dilerim ki köküne solucanlar dolansın
Söylesene papatya sen nasıl bir yalansın

Safiye Samyeli