Üstat
Kapat artık ışığı aydınlanmasın odam
İçimde bin fırtına yaşıyorum be üstat
Can yoldaşım oldular tütünüm ile sodam
Zannetme ki içtikçe coşuyorum be üstat

Kırk yıldır hep takipte bırakmıyor peşimi
Bir gün olsun hayıra çıkartmadı düşümü
Sabır deyip beklerken söktüm azı dişimi
Şu feleğin işine şaşıyorum be üstat

Ne bir yıldızım oldu nede parlayan ay'ım
Hep zifiri karanlık yalan dünyadan payım
Ok hedefi bulmuyor eğri mi bilmem yayım
Tazı gibi peşinden koşuyorum be üstat

Ben peşinden koştukça huzur benden kaçıyor
Ceylan gibi sekerek aramızı açıyor
Ben yine tökezledim o sevinçten uçuyor
Tut ellerimden hadi düşüyorum be üstat

Karardı bak gökyüzü güneşimi kaybettim
Akıl firari bende fikri ise zay ettim
Hep titriyor bedenim sanki bunu huy ettim
Ört hadi üzerimi üşüyorum be üstat

Bakma sen güldüğüme içerim kan ağlıyor
Dillenmeyen yaram var yüreğimi dağlıyor
Beni yalan dünyaya üç tek gülüm bağlıyor
Çıktım dağın başına aşıyorum be üstat

Eğer imkânım olsa İsrafil'e giderdim
Sur'u üflesin diye ondan rica ederdim
Var olan günahımın bedelini öderdim
Bu canı bir yük gibi taşıyorum be üstat
Safiye Samyeli