Kumaları Karlar Bürür
Kumaları karlar bürür
Mevsim dönüp kış olunca
Allı morlu güller çürür
Ayaz lanıp hış olunca

Garlar buzlar erise de
Su gölede yürüse de
Sel gazali sürüse de
Galdıramaz taş olunca

Taş yerinde ağır olur
Seli gider kumu kalır
İnsan olan bunu bilir
Bel üstünde baş olunca

Dilde saklıdır sözlerin
Dumansız yanar közlerin
Kapanmaz kara gözlerin
Pınarında yaş olunca

Samyeli der esiyorum
Ben feleğe küsüyorum
Bağrıma taş basıyorum
Yad ellere eş olunca.
Safiye Samyeli