Bahtıma Doğan Güneş
Gülmedi hiç yüzüme gülmez derken bu bahtım
Bekârlık sultanlıkmış böyle kalmakken ahtım
Girdin gönül evime talan oldu bak tahtım
Gönül otaklarımı kor alevsiz yakansın

Aşka tövbeli iken bedenimde beş duyum
İnanmam ben sevdaya değişmez derken huyum
Nasıl girdin kanıma nasıl oldun can suyum
En mahrem hücrelerde ılgıt ılgıt akansın

Sanki sen kibrit oldun ben ise harlı ocak
Dertlerimi savurdun elinle kucak kucak
Sevdan ile şenlendi içimde köşe bucak
Kurduğum tüm bentleri aşkın ile yıkansın

Leyla eyledin beni düştüm kızgın çöllere
Yanaklarım allandı döndüm gonca güllere
Acıyorum bak şimdi boşa geçen yıllara
Gönül saraylarıma ilk ve son kez çıkansın

Kaybolma hiç yanımdan başım göğsünde kalsın
Dokun zülfün teline onlarda murat alsın
İster Azrail gelsin ömrümden ömür çalsın
Gülmeyen kaderimin bileğini bükensin.

Safiye Samyeli